دستور لینوکس zip/unzip: فشرده‌سازی و از حالت فشرده خارج کردن فایل‌ها
در دنیای امروز، انتقال فایل‌ها و اشتراک گذاری آنها بین کاربران رایانه‌ها امری روزمره و ضروری است. یکی از روش‌های رایج برای این منظور استفاده از فایل‌های فشرده می‌باشد. فایل‌های فشرده، فایل‌هایی هستند که در یک فرمت خاص به صورت فشرده ذخیره شده‌اند و با استفاده از نرم‌افزارهای مربوطه می‌توان آنها را از حالت فشرده خارج کرده و بازیابی کرد.
در سیستم عامل لینوکس، دستور zip/unzip یکی از دستورات متداول برای فشرده‌سازی و از حالت فشرده خارج کردن فایل‌ها است. با استفاده از این دستورات، می‌توانید فایل‌ها و دایرکتوری‌ها را به یک فایل فشرده تبدیل کنید و همچنین فایل‌های فشرده را بازیابی کنید.
برای استفاده از دستور zip، می‌توانید از روش زیر استفاده کنید:
zip [نام فایل فشرده] [لیست فایل‌ها]
در این دستور، [نام فایل فشرده] به نامی اختیاری است که می‌توانید برای فایل فشرده مورد نظر خود انتخاب کنید. در صورت عدم وارد کردن نام فایل فشرده، دستور zip یک فایل با نام “archive.zip” ایجاد خواهد کرد. همچنین، [لیست فایل‌ها] نام فایل‌ها و دایرکتوری‌هایی است که قصد دارید در فایل فشرده قرار دهید.
بعد از اجرای دستور zip، فایل فشرده مورد نظر شما با فرمت .zip ایجاد خواهد شد. می‌توانید این فایل را به سادگی به کاربران دیگر ارسال کنید یا در جایی دیگر ذخیره کنید.
برای بازیابی فایل‌های فشرده، می‌توانید از دستور unzip استفاده کنید. این دستور به صورت زیر است:
unzip [نام فایل فشرده]
در این دستور، [نام فایل فشرده] نام فایل فشرده‌شده است که قصد دارید آن را بازیابی کنید.
با اجرای دستور unzip، فایل‌های موجود در فایل فشرده به صورت خودکار استخراج و بازیابی خواهند شد. می‌توانید این فایل‌ها را در مسیر فعلی یا مسیر دلخواهی که تعیین کرده‌اید، ذخیره کنید.
در نهایت، می‌توانید با استفاده از دستورات zip/unzip در لینوکس، به راحتی فایل‌ها و دایرکتوری‌ها را فشرده و بازیابی کنید. این دستورات علاوه بر سادگی و سرعت، قابلیت‌های بسیاری را برای کاربران فراهم می‌کنند که می‌توانید با مطالعه مستندات مربوطه از آنها بهره‌برداری کنید.
